W ostatnich latach panuje stosunkowo duży ruch, jak chociażby w porównaniu do innego rodzaju nieruchomości, przy kupnie i sprzedaży ziemi rolnej. W świetle obowiązujących przepisów nieruchomości rolne można nabyć w formie aktu umowy sprzedaży, umowy dzierżawnej lub też prawem pierwokupu. Prawo pierwokupu nieruchomości rolnej polega na tym, że osoba lub też spółdzielnia produkcji rolnej, która dzierżawi daną nieruchomość, ma prawo pierwokupu, czyli spośród oferentów chętnych do nabycia nieruchomości ma pierwszeństwo. Jest to jednak uwarunkowane tym, że umowa o dzierżawę nieruchomości była sporządzona w formie pisemnej, a ponadto dzierżawa była wykonywana minimum przez 3 lata od daty, kiedy była zawarta. Jeśli dzierżawca danej nieruchomości nie spełnia powyższego warunku, może również posiadać prawo pierwokupu, jednak musi spełniać wtedy inny warunek: nabyta przez niego w tej formie nieruchomość jest jakby powiększeniem posiadanego przez ta osobę rolnego gospodarstwa rodzinnego. Jednak i taka forma przekształcenia dzierżawy we własność jest uwarunkowana w ten sposób, że nieruchomość nabyta w takiej właśnie formie pierwokupu musi znajdować się w tej samej gminie, gdzie mieszka nabywca lub tez w gminie z nią sąsiadującej. Drugim warunkiem jest, aby całkowita powierzchnia gospodarstwa nabywcy dzierżawionej nieruchomości nie przekraczała obszaru wynoszącego 300 hektarów. Może się zdarzyć sytuacja, że nieruchomość, co do której występuje prawo pierwokupu przez określony podmiot, została wystawiona na sprzedaż z ceną bardzo odbiegająca od jej wartości rynkowej. Wówczas potencjalny nabywca nieruchomości – na prawach pierwokupu – może złożyć wniosek do sądu o ustalenie właściwej wartości, dla tej konkretnie nieruchomości – musi to zrobić jednak w terminie nie późniejszym niż 14 dni od daty złożenia oświadczenia, że posiada prawo pierwokupu.
Kto ma prawo pierwokupu nieruchomości rolnych
